around 9pm nun ng mag decide si julius na umuwi na for some reason may problema ata sya kasi maagang uuwi usually pag TTH namin sabay sabay na kami nag ddinner pero kagabi umuwi na kami ng maaga sumabay narin ako sa kanya so di na kami na kakain nila chard. so yung usual route namin papauwi eh nilalakad namin hanggang dun sa isetan. kala ko nothing will happen that night kasi for 3 years ive been walking the same street over and over again and wala naman nangyayari sakin dun.(thats what i know) so yung nag kahiwalay na kami ni julius di muna agad ako sumakay at kumain muna sandali tapos ko kumain di ako makasakay ng jeep so pumunta ako dun sa lugar kung san ako nakakasakay ng jeep. mga ilang munites siguro may lumapit na lalake sakin, he was wearing a gray shirt, short and naka cap nag tanong sya kung anong oras na daw and i recall vividly sa cellphone ko eh its 9:22pm pero sinabi ko "9:30 na po" kala ko yun lang then nag tanong sya ulit "san ka nag aaral?" anong year muna?, anong course mo? napa "huh?" nalang ako at napapakamot ng ulo. kala ko nung una bading at pinag ttripan ako then later on bigla nalang nya ako inakbayan so nagulat ako at tinanggal ko yung kamay nya pero nag pumilit at binalik ulit yung kamay nya this time mahigpit na then bigla nalang may tinutok sa tagiliran ko at sabi "wag ka maingay, sumama ka sakin" kala ko kidnap sobrang takot na takot nako nun! nanginginig ang buong katawan ko. habang naglalakad kami dun sa tabi ng kalsada kung san madilim at wala gaanong tao nakakatutuok parin ang kutsilyo sa tagiliran ko sabi nya takpan ko daw ng bag para di makita. tingin ako ng tingin sa mga tao para makuha ang atensyon nila pero walang tumingin sakin, walang nakapansin sakin tapos nung malapit na kami dumaan sa police station tinapat nya sa leeg ko yung kutsilyo ramdam ko yung talas ng nun sa leeg ko, sabi nya "umayos ka!". di ako makasigaw, naninigas ang buong katawan ko sa takot pag baba namin sa underpass tininggal nya ang kutsilyo at sabay higpit ng braso nya sa balikat ko. mataba sya at matangkad kaya di rin ako nakapalag. nung naka labas na kami dun mismo sa harap ng quaipo church dinala nya ko sa sulok at dun kinuha ang bag ko at ginalugad nakipag agawan muna ako at nagmamakaawa na wala akong pera na dala. 100 nalang ang pera ko nun at yun ang kinuha nya pati yung globe na cellphone ko minumura nya ko na ilabas ko daw pera ko gusto pang ihampas sakin yung globe ko kasi yun lang daw. dahil wala na talaga ako mailalabas tumakbo narin sya i was left there infront of quiapo church looking so miserable. tulala ako nun at nanginginig at umuiiyak. di ako makapag isip sobrang na shock ako sa nangyari. how ironic nga eh last week nagbibruan kami ni julius habang naglalakd papuntang isetan kung may masamang ngyari naba sa kanya. sabi ko nun thankful ako kasi ako wala pa then week after that mangyayari pala sakin. first time ko mag hold up nun sa buong buhay ko sobrang takot na takot. kahit papano naman eh di napansin nung PUTANG INANG holdupper na yun yung isang smart cellphone ko kasi nakaiipit pala sa mga xerox papers ko. si richard ang unang tinawagan ko to check kung nasa school pa sya kasi that time akala ko wala nakong pera. shameful as it sounds pero while i was talking to him i was really REALLY SOBBING! "pare, nasa ue ka pa ba?! na holdup ako!" unfortunately nakasakay na daw sya and sabi nya iittext daw nya si badek to pick me up. then nung pag hung ko ng phone si julius naman yung tinawagan ko right away to check kung naka uwi narin sya i was crying like baby when i called julius up! at nanginginig ang boses ko and i told him the bad news then he said "tangna ano?! oh nasan ka ngayon?! eh kahihiwalay lang natin kani kanina ah!" im trying ym very best to gather myself up dahil hindi parin talaga ako makapiniwala sa ngyari after ng conversation namin may tumawag sakin at sila badek, bansao, allen, mike and angelo. biglang dumating "ayos kalang ba? di kaba nya sinakatan?" up to that moment i was still sobbing and nangignig ang boses ko, they all cooled me down until i can totally testify what really happen. then i did. they offered me to stay muna dun sa place nila at magkape muna but im stiff as a rock! knees are shaking and feeling kind'f weak then i said to them "uuwi na ko nanghihina nako" badek offered pera na mag taxi nalang ako but i refuse then i check kung may nanatitiri pa talaga akong barya, luckily meron pa at sakto pauwi. while i was on my way home i checked out sa salamin yung sinabi ni badek yung nakita nila ako "anong yung nasa leeg mo?" pag tingin ko sa salamin may mark ng guhit sa leeg ko di naman sya ganun ka sakit, galos lang. as of this moment while im writing this, i still cant overcome the feeling of fear nung ngyari sakin kanina ni hindi ako makatulog pag pikit ko ng mata ko nag fflashback yung mga ngyari kanina..
lesson learned: hindi nako sasakay dun banda sa madalim na part na eskinitang yun! and ang pinaka importanteng lesson na natutunan ko ay meron pala akong mga TOTOONG KAIBIGAN na nandyan para damayan ka. kay richard salamat. kay julius salamat. kanila badek, jamel, allen, mike, angelo na talaga pinuntahan talaga ako dun sa quiapo nung mga oras na yun maraming salamat.
